Þar sem endurframleiðsluverksmiðjum hefur verið veitt meiri athygli hefur fólk einnig byrjað að kanna ýmis svið endurframleiðslu og hefur náð ákveðnum rannsóknarniðurstöðum í flutningum, stjórnun og tækni endurframleiðslu. Í endurframleiðsluferlinu er mikilvægur þáttur í hreinsun hlutanna til að tryggja gæði endurframleiðslunnar. Hreinsunaraðferðin og hreinsunargæðin eru mikilvæg fyrir nákvæmni auðkenningar hluta, tryggja gæði endurframleiðslunnar, draga úr endurframleiðslukostnaði og lengja líftíma endurframleiddra vara. Þetta getur haft mikilvæg áhrif.
1. Staða og mikilvægi hreinsunar í endurframleiðsluferlinu
Yfirborðshreinsun á hlutum er mikilvægt ferli í endurframleiðsluferli hluta. Forsenda endurframleiðslu deildarinnar er að greina víddarnákvæmni, rúmfræðilega lögun, ójöfnur, yfirborðseiginleika, tæringarslit og viðloðun yfirborðs hlutarins. Gæði yfirborðshreinsunar hluta hafa bein áhrif á yfirborðsgreiningu hluta, prófanir, endurframleiðsluvinnslu, samsetningargæði og síðan á gæði endurframleiddra vara.
Þrif fela í sér að bera hreinsivökva á yfirborð vinnustykkisins með hreinsibúnaði og nota vélrænar, eðlisfræðilegar, efnafræðilegar eða rafefnafræðilegar aðferðir til að fjarlægja fitu, tæringu, leðju, kalk, kolefnisútfellingar og annan óhreinindi sem festast á yfirborði búnaðarins og hluta hans og tryggja að yfirborð vinnustykkisins sé hreint. Sundurhlutar úrgangsefnisins eru hreinsaðir eftir lögun, efni, flokki, skemmdum o.s.frv. og samsvarandi aðferðir eru notaðar til að tryggja gæði endurnýtingar eða endurframleiðslu hlutanna. Hreinlæti vara er einn helsti gæðavísir endurframleiddra vara. Léleg hreinlæti hefur ekki aðeins áhrif á endurframleiðsluferli vara heldur veldur það einnig oft versnandi afköstum, sliti, minni nákvæmni og styttri endingartíma. Gæði vara. Góð hreinlæti getur einnig aukið traust neytenda á gæðum endurframleiddra vara.
Endurframleiðsluferlið felur í sér endurvinnslu úrgangsefna, útlitshreinsun vara fyrir sundurhlutun, niðurrif, grófa prófanir á hlutum, hreinsun hluta, nákvæma greiningu á hlutum eftir hreinsun, endurframleiðslu, samsetningu endurframleiddra vara o.s.frv. Þrifið felur í sér tvo hluta: heildarhreinsun á útliti úrgangsefna og hreinsun hluta. Hið fyrra er aðallega til að fjarlægja ryk og önnur óhreinindi af útliti vörunnar, og hið síðara er aðallega til að fjarlægja olíu, kalk, ryð, kolefnisútfellingar og önnur óhreinindi af yfirborði hlutanna. Olíu- og gaslög á yfirborðinu o.s.frv., athuga slit hluta, örsprungur á yfirborði eða önnur bilun til að ákvarða hvort hægt sé að nota hlutana eða þurfi að endurframleiða þá. Endurframleiðsluhreinsun er frábrugðin viðhaldshreinsun. Aðalviðhaldsverkfræðingurinn hreinsar gallaða hluti og tengda hluti fyrir viðhald, en endurframleiðsla krefst þess að allir úrgangshlutar séu hreinsaðir vandlega, þannig að gæði endurframleiddra hluta geti náð stöðlum nýrra vara. Þess vegna gegna þrif mikilvægu hlutverki í endurframleiðsluferlinu og mikið vinnuálag hefur bein áhrif á kostnað endurframleiddra vara, þannig að það þarf að gefa því mikla athygli.
2. Þrifatækni og þróun hennar í endurframleiðslu
2.1 Hreinsunartækni fyrir endurframleiðslu
Eins og við niðurrifsferlið er ómögulegt fyrir hreinsunarferlið að læra beint af hefðbundnu framleiðsluferli, sem krefst rannsókna á nýjum tæknilegum aðferðum og þróunar á nýjum endurframleiðslu á hreinsibúnaði hjá framleiðendum og birgjum endurframleiðslubúnaðar. Þrifaðferðin sem notuð er í hreinsunarferlinu fer eftir staðsetningu, tilgangi, flækjustigi efnanna o.s.frv. Algengustu hreinsunaraðferðirnar eru bensínhreinsun, heitvatnsúðahreinsun eða gufuhreinsun, efnahreinsun með hreinsiefnum, efnahreinsunarbaði, skrúbbun eða stálburstahreinsun, háþrýsti- eða venjulegan þrýstingsúðahreinsun, sandblástur, rafgreiningarhreinsun, gasfasahreinsun, ómskoðunarhreinsun og fjölþrepahreinsun og aðrar aðferðir.
Til að ljúka hverju hreinsunarferli er hægt að nota fjölbreytt úrval af sérstökum hreinsibúnaði, þar á meðal: úðahreinsivél, úðabyssuvél, alhliða hreinsivél, sérstaka hreinsivél o.s.frv. Val á búnaði þarf að ákvarða í samræmi við endurframleiðslustaðla, kröfur, umhverfisvernd, kostnað og endurframleiðslustað.
2.2 Þróunarþróun hreinsitækni
Þrif eru helsta mengunarvaldur við endurframleiðslu. Þar að auki stofna skaðleg efni sem myndast við hreinsunarferlið oft umhverfinu í hættu. Þar að auki er kostnaðurinn við skaðlausa förgun skaðlegra efna einnig ótrúlega hár. Þess vegna er nauðsynlegt að draga úr skaða hreinsiefnisins á umhverfið og innleiða græna hreinsunartækni við endurframleiðslu. Endurframleiðendur hafa gert miklar rannsóknir og víðtæka notkun nýrri og skilvirkari hreinsunartækni og hreinsunarferlið hefur orðið sífellt umhverfisvænna. Á sama tíma er hreinsunarhagkvæmni bætt, losun skaðlegra efna dregin úr, áhrif á vistfræðilegt umhverfi dregið úr, umhverfisvernd hreinsunarferlisins aukin og gæði varahluta aukin.
3. Þrif á hverju stigi endurframleiðslu
Þrif í endurframleiðsluferlinu fela aðallega í sér að þrífa ytri úrgangsefni fyrir sundurhlutun og þrif á hlutum eftir sundurhlutun.
3.1 Þrif fyrir sundurhlutun
Þrif fyrir niðurrif vísa aðallega til ytri hreinsunar á endurunnum úrgangi fyrir niðurrif. Megintilgangur þess er að fjarlægja mikið magn af ryki, olíu, seti og öðrum óhreinindum sem safnast hafa fyrir utan úrganginn til að auðvelda niðurrif og forðast ryk og olíu. Bíddu eftir að stolnu varningnum sé komið fyrir í verksmiðjunni. Ytri hreinsun notar almennt kranavatn eða háþrýstiþvott. Fyrir óhreinindi með mikla þéttni og þykkt lag skal bæta viðeigandi magni af efnahreinsiefni út í vatnið og auka úðaþrýstinginn og vatnshitann.
Algeng notkun á utanaðkomandi hreinsibúnaði eru aðallega einbyssuþrýstivélar og fjölbyssuþrýstivélar. Sú fyrri byggir aðallega á hreinsunaráhrifum háþrýstisnertingarþotu eða sódaþotu eða efnafræðilegri virkni þotunnar og hreinsiefnisins til að fjarlægja óhreinindi. Sú síðarnefnda er af tveimur gerðum, hreyfanlegri gerð fyrir hurðarkarma og föst gerð fyrir göng. Uppsetningarstaðsetning og fjöldi stúta er breytilegur eftir tilgangi búnaðarins.
3.2 Þrif eftir sundurhlutun
Þrif á hlutum eftir sundurhlutun felst aðallega í því að fjarlægja olíu, ryð, kalkútfellingar, kolefnisútfellingar, málningu o.s.frv.
3.2.1 Fituhreinsun
Öllum hlutum sem komast í snertingu við ýmsar olíur verður að þrífa af olíu eftir að þeir hafa verið teknir í sundur, þ.e. affitað. Þetta má skipta í tvo flokka: sápunhæfa olíu, þ.e. olíu sem getur hvarfast við basa og myndað sápu, svo sem dýraolíu og jurtaolíu, þ.e. lífræna sýrusölt með háum sameindainnihaldi; ósápunhæfa olíu, sem getur ekki hvarfast við sterka basa, svo sem ýmsar steinefnaolíur, smurolíur, vaselín og paraffín o.s.frv. Þessar olíur eru óleysanlegar í vatni en leysanlegar í lífrænum leysum. Fjarlæging þessara olíu er aðallega gerð með efna- og rafefnafræðilegum aðferðum. Algengar hreinsilausnir eru: lífræn leysiefni, basískar lausnir og efnahreinsilausnir. Hreinsunaraðferðir fela í sér handvirkar og vélrænar aðferðir, þar á meðal skrúbbun, suðu, úðun, titringshreinsun, ómskoðunarhreinsun o.s.frv.
3.2.2 Afkalkun
Eftir að kælikerfi vélrænna vara hefur notað hart vatn eða vatn með miklum óhreinindum í langan tíma, sest lag af kísildíoxíði á innvegg kælisins og pípunnar. Úrgangur minnkar þversnið vatnspípunnar og dregur úr varmaleiðni, sem hefur alvarleg áhrif á kæliáhrifin og eðlilega virkni kælikerfisins. Því verður að fjarlægja hann við endurframleiðslu. Aðferðir til að fjarlægja úrgang nota almennt efnafræðilegar aðferðir, þar á meðal fosfatfjarlægingaraðferðir, basískar lausnir, súrsunaraðferðir o.s.frv. Til að fjarlægja úrgang á yfirborði álhluta má nota 5% saltpéturssýrulausn eða 10-15% ediksýrulausn. Efnafræðilegur hreinsivökvi til að fjarlægja úrgang ætti að velja í samræmi við úrgang og efni hlutarins.
3.2.3 Að fjarlægja málningu
Upprunalega verndarlagið af yfirborði hlutanna sem tekin voru í sundur þarf einnig að fjarlægja alveg, allt eftir umfangi skemmda og kröfum um verndarhúðina. Skolið vel eftir að málningin hefur verið fjarlægð og undirbúið fyrir endurmálun. Aðferðin til að fjarlægja málninguna er almennt að nota tilbúinn lífrænan leysi, basískan lausn o.s.frv. sem málningarhreinsiefni, fyrst bursta á málningaryfirborð hlutarins, leysa það upp og mýkja það og síðan nota handverkfæri til að fjarlægja málningarlagið.
3.2.4 Ryðfjarlæging
Ryð er oxíð sem myndast við snertingu málmyfirborðs við súrefni, vatnssameindir og sýrur í loftinu, svo sem járnoxíð, járnoxíð, járnoxíð o.s.frv., sem venjulega eru kölluð ryð; helstu aðferðirnar til að fjarlægja ryð eru vélrænar aðferðir, efnafræðileg súrsun og rafefnafræðileg etsun. Vélræn ryðeyðing notar aðallega vélrænan núning, skurð og aðrar aðgerðir til að fjarlægja ryðlag á yfirborði hluta. Algengar aðferðir eru burstun, slípun, fæging, sandblástur og svo framvegis. Efnafræðileg aðferð notar aðallega sýru til að leysa upp málminn og vetni sem myndast í efnahvörfum til að tengja og losa ryðlagið til að leysa upp og afhýða ryðafurðirnar á málmyfirborðinu. Algengar sýrur eru meðal annars saltsýra, brennisteinssýra, fosfórsýra o.s.frv. Rafefnafræðileg sýruetsun notar aðallega efnahvörf hlutanna í rafvökvanum til að ná tilgangi ryðeyðingar, þar á meðal að nota ryðfjarlægðu hlutana sem anóður og nota ryðfjarlægðu hlutana sem katóður.
3.2.5 Hreinsun kolefnisútfellinga
Kolefnisútfellingar eru flókin blanda af kolloidum, asfaltenum, smurolíum og kolefnum sem myndast vegna ófullkomins bruna eldsneytis og smurolíu við bruna og við áhrif hás hitastigs. Til dæmis safnast flest kolefnisútfellingar í vélinni fyrir á ventlum, stimplum, strokkahausum o.s.frv. Þessar kolefnisútfellingar hafa áhrif á kælingaráhrif ákveðinna hluta vélarinnar, versna varmaflutningsskilyrði, hafa áhrif á bruna hennar og jafnvel valda því að hlutar ofhitni og mynda sprungur. Þess vegna verður að fjarlægja kolefnisútfellingar á yfirborðinu á hreinan hátt við endurframleiðsluferli þessa hlutar. Samsetning kolefnisútfellinga hefur mikil tengsl við uppbyggingu vélarinnar, staðsetningu hluta, tegundir eldsneytis og smurolíu, vinnuskilyrði og vinnutíma. Algengar vélrænar aðferðir, efnafræðilegar aðferðir og rafgreiningaraðferðir geta hreinsað kolefnisútfellingar. Vélræn aðferð vísar til notkunar vírbursta og sköfu til að fjarlægja kolefnisútfellingar. Aðferðin er einföld, en skilvirkni er lítil, hún er ekki auðveld í þrifum og hún mun skemma yfirborðið. Fjarlæging kolefnisútfellinga með því að nota þrýstiloftþotu kjarnorkuflísaðferð getur bætt skilvirkni verulega. Efnafræðileg aðferð felur í sér að dýfa hlutunum í vítissóda, natríumkarbónat og aðrar hreinsilausnir við 80~95°C til að leysa upp eða fleyta olíunni og mýkja kolefnisútfellingarnar, og nota síðan bursta til að fjarlægja kolefnisútfellingarnar og þrífa þær. Rafefnafræðileg aðferð notar basíska lausn sem raflausn og vinnustykkið er tengt við bakskautið til að fjarlægja kolefnisútfellingar undir samskeyti efnahvarfs og vetnis. Þessi aðferð er skilvirk, en nauðsynlegt er að ná góðum tökum á forskriftum kolefnisútfellingar.
4 Niðurstaða
1) Þrif við endurframleiðslu eru mikilvægur hluti af endurframleiðsluferlinu, sem hefur bein áhrif á gæði endurframleiddra vara og kostnað við endurframleiðslu, og verður að gefa nægilegan gaum.
2) Þriftækni í endurframleiðslu mun þróast í átt að hreinsun, umhverfisvernd og mikilli skilvirkni, og hreinsunaraðferð með efnaleysum mun smám saman þróast í átt að vatnsbundinni vélrænni hreinsun til að draga úr umhverfismengun í ferlinu.
3) Þrif í endurframleiðsluferlinu má skipta í þrif fyrir sundurhlutun og þrif eftir sundurhlutun, þar sem hið síðarnefnda felur í sér hreinsun á olíu, ryði, skel, kolefnisútfellingum, málningu o.s.frv.
Með því að velja rétta þrifaaðferð og þrifbúnað er hægt að ná tvöföldum árangri með helmingi minni fyrirhöfn og einnig leggja traustan grunn að þróun endurvinnsluiðnaðarins. Sem faglegur framleiðandi þrifbúnaðar getur Tense boðið upp á faglegar þrifalausnir og þjónustu.
Birtingartími: 9. febrúar 2023